Ótti Eiðssonur

Ég gleymdi alveg að segja Óttasöguna síðast. Ég fékk nefnilega sms frá Lilju á páskadag sem sagði að Ótti væri kominn á hús. Ég hringdi þá í Lilju og vildi vita hvar og hvenær og hvernig hún vissi það, enginn hafði sagt mér neitt. Lilja hitti þá víst mann í Gusti sem var að taka inn folöld og fór með þau í Þorlákshöfn og í þeim hóp var víst eitt fyrir einhverja konu í Reykjavík (síðan hvenær er ég kona.. kornung stúlkan!) Lilju fer að gruna eitthvað og pumpar karlinn og kemst að því hvar folaldið var og undan hverju það væri. Þá var þetta bara hann Ótti minn og einhverra hluta vegna hélt maðurinn að þessi foli væri falur fyrir háar fjárhæðir og eitthvað. Ekki það að hann er alveg kannski falur fyrir háar fjárhæðir.. hver er það ekki.. en ég var aldrei búin að verðleggja folann upp úr öllu valdi  Furðulegt allt saman. Ég fékk svo loksins símtal á annan í páskum og mér var sagt hvar folaldið væri og að ég ætti að sækja það.

Ótti átti auðvitað að fara að Baugsstöðum þar sem það er mánuður síðan ég missti plássið hans í Gusti. Ég fékk lánaða kerru hjá Gumma og Sjöfn og fór austur með Atla og Sissa í gær að flytja Ótta á milli. Kerran var fyrst sótt við Eyrarbakka og svo farið í Höfnina að sækja folann. Mér hálfbrá þegar ég kom inn í húsið og spurði hvar folaldið mitt væri. Mér var bent á brúnan fola inn í einni stíunni.. þetta var sko ekkert folald heldur foli! Úps.. og ég sem gerði aldrei ráð fyrir að ég myndi ekki ráða við hann.. hver ræður ekki við eitt folald! Svo hafa mín folöld öll verið mannvön og ekkert vandamál með þau.. en karlinn talaði endalaust um það hvað það yrði erfitt að mýla þennan og ég ætti að passa að hann myndi ekki berja mig! Hann væri sko snarvitlaus af styggð. Ég spurði manninn hvort hann væri að grínast.. tvisvar! Hann var víst aldrei að grínast en ég er ekki viss um að hann hafi vitað að hrossin mín láta ekki svoleiðis  Við fórum með tamið hross inn í stíuna til hans og króuðum hann af í horni, þar var hann mýldur og svo teymdur á eftir hrossinu upp á kerru. Allt gekk eins og í sögu. Fyrir algjöran aulaskap þá gleymdi ég að taka með tryppamúl og gleymdi svo líka að fá múl hjá Sjöfn. Honum var því sleppt þegar hann kom upp á kerruna og ég treysti bara á að það væri hægt að bakka upp að húsi með hann að Baugsstöðum. Þegar við komum þangað var hann mýldur á kerrunni aftur, og hann var nú bara ekki erfiðari eða hættulegri en það að ég gerið það bara alein. Ég sá meira að segja voðalega lítið því það var myrkur úti og á kerrunni, svartur foli og útiljósið skein framan í mig. Ótti var svo bara teymdur af kerrunni og inn í hús eftir löngum gangi og inn í stíu.

Lilju hafði verið sagt að hann væri stór, og ég sá að hann var stór í Þorlákshöfn en ég hélt að það væri meira heimskan í mér að fatta ekki að það væri ekki nóvember.. auðvitað væri hann stærri en folöldin eru vanalega því hann er nú bara að verða veturgamall. En þegar hann gekk inn í stíuna á Baugsstöðum þá datt af mér andlitið, hann var lang lang stæðstur. Hann er sko nokkrum númerum stærri en hin folöldin.. bara fyndið. Hann var líka bara voðalega rólegur yfir þessu, mér líst bara vel á hann. Hann verður ekki lengi að spekjast og átta sig á lífinu og tilverunni.


Peran fór í folaldahúsinu og því var erfitt að taka myndir í myrkrinu. Ég klikkaði alveg á því að gera það í Þorlákshöfn. Ég tók þó einhverjar og hér er eitthvað, þó það sé varla nothæft.


Ótrúlega mikill stærðarmunur í stíunni. Ótti er þessi stóri brúni.


Heilsar upp á Bófa



Ég er að vinna um helgina og fer því bara í næstu viku austur til að kíkja betur á hann og byrja að dúllast í honum.